Wskazania do wykonania badań układu oddechowego
Spirometria jest badaniem, umożliwiającym określenie objętości i pojemności płuc oraz pomiar przepływów powietrza w płucach i oskrzelach w poszczególnych fazach cyklu oddechowego. Badanie spirometryczne wykorzystywane jest w diagnostyce chorób układu oddechowego, takich jak m.in. astma czy przewlekła obturacyjna choroba płuc.
Spirometrię wykonuje się u osób, które:
- mają świszczący oddech,
- cierpią z powodu przewlekłego kaszlu,
- uskarżają się na duszność spoczynkową i wysiłkową,
- odczuwają ból w klatce piersiowej,
- mają deformacje klatki piersiowej,
- palą papierosy,
- pracują w miejscach, w których narażone są na działanie pyłów i gazów (np. na kopalni),
- przeszły operacje na miąższu płucnym.
Badania spirometrycznego nie wykonuje się u osób ze stwierdzonym tętniakiem aorty lub tętnicy mózgowej, u pacjentów, którzy niedawno przeszli operację okulistyczną bądź przebyli odwarstwienie siatkówki, a także u osób, cierpiących z powodu pooperacyjnych dolegliwości bólowych, utrudniających pełny wdech i wydech.
Przygotowanie do spirometrii
Przed badaniem układu oddechowego spirometrem, nie należy przez co najmniej 4 godziny palić papierosów ani pić alkoholu. Na 2 godziny przed badaniem nie powinno się również spożywać obfitych posiłków. Intensywny trening bądź inny, znaczny wysiłek fizyczny powinno się zakończyć maksymalnie pół godziny przed spirometrią. Na badanie należy założyć luźniejsze ubrania, które nie krępują ruchów klatki piersiowej i tułowia.
Jak przebiega spirometryczne badanie układu oddechowego?
Badanie spirometryczne wykonuje się za pomocą specjalistycznych urządzeń – spirometrów lub spirografów. Podłącza się je do komputera – dzięki temu, możliwe jest gromadzenie danych pomiarowych z aparatu oraz wprowadzenie informacji na temat płci, wieku, wzrostu i wagi pacjenta, niezbędnych do analizy wyników badania.
Podczas badania, pacjent powinien siedzieć swobodnie, w pozycji wyprostowanej. Osobie badanej zakłada się klips na nos, który wymusza oddychanie przez usta. Pacjent wargami obejmuje plastikowy ustnik i wykonuje najpierw kilka, spokojnych oddechów. Następnie, na polecenie prowadzącego badanie technika, należy maksymalnie głęboko nabrać powietrza i wykonać jak najmocniejszy i najszybszy wydech. To najtrudniejszy, a zarazem kluczowy moment spirometrii, od którego zależy poprawne wykonanie badania. Próbę powtarza się trzykrotnie. Uzyskane w każdym powtórzeniu wyniki powinny być zbliżone – świadczy to o właściwym wykonaniu spirometrii.
